Granica

Przeglądam się w Twojej twarzy
niby w wiernym zwierciadle.
Podziwiam smutek, malujący się sennie
w lewym kąciku ust.
Zachłannie spijam spojrzenie -
wieczność szarych oczu
pozwala zatracić się w przyszłości.

Dotyk... Czym jest dotyk, zadany
Twoimi ramionami? A może... kochasz
samotność tak zawzięcie, że gubisz linię
graniczną między wiernością
a wyrzutami sumienia?

Wiesz, dzisiejszego poranka - boleśnie
odartego z tęsknoty - zobaczyłam
w Tobie coś, co kazało upaść
na kolana rzeczywistości.
Tak, zrodziła się we mnie przepaść -
dostatecznie nikła, żeby ominąć ją
niby zapomniane uderzenie serca.

Ja pragnę tylko lękliwej chwili zwątpienia,
momentu, kiedy ciało stanie się
niepotrzebnym balastem,
zgaśnie dusza.

Rozbieram Cię z tej namiętności.
Zdzieram sen, na jaki nie zasłużyłam.