Wiem, że płakałeś

Białe łzy, jakich nie spodziewałam się
dzisiejszej nocy,
oczyszczają wszystkie smutki świata.
Melancholie, użyźniające dusze, kojarzą się
z brukowaną drogą do nieba.

Wiem, że dzisiaj nie wypada płakać –
niedaleko stąd do spełnienia.
Proszę, niech świat choć raz
zatrzyma się przed furtką, za którą czeka
skamieniały sad.

Niech jeden jedyny raz pokona nas łza,
jaką uwolniliśmy dość nieostrożnie.
Wiem, że płakałeś, kiedy realność stawała się
wiekuistym snem.

W głębinie sumienia rozgościła się nostalgia –
wzniesiona Twoją dłonią;
tą, co zasiała ziarenko mojego istnienia.
Tego wieczora odbywa się przyszłość,
na jaką czekałam w napięciu.

Proszę, ukryj ten świat w sercu;
poczuj, jak usiłujemy żyć, lecz wciąż nie ufamy
początkowi. Nie kochamy dość uparcie,
aby Bóg odnalazł drogę powrotną.